De gelijkenis van de velore zeun.

De gelijkenis van de velore zeun, in ’t dialect van Rezoord.

En hij zee : een vaoder het twêê jonges. De klaainste zee teuge z’n vaoder : ‘Vaoder, ik wil m’n dêêl hebbe zôôdak d’n hort op ken’. En een paor daege laeter verkoch tie z’n hêêle zooitjie. De waereld lee wijdwaoge voor ‘m ope en hij gong de bree veertien op. Hij joeg d’r alles deur en toen die alles verkwááñselt had kwam m’r een barg naorughaaid en deur z’n aaige schuld verrekte die ok van d’n honger. Hij gong wark zoeke en bij een boer mocht ie ’t varruke voere. Hij borste van d’n honger en hij wou ’t varrukusvoer wel opvrete maor dat wou dien boer niet hebbe. Toen doch tie bij z’n aaige : ‘Was ik maor thuis bij m’n vaoder want die het ete genog voor al z’n warkmeñse en ik borst hier van d’n honger ! Ik gaot trug naer m’n vaoder en ik zel ‘m zegge : ‘Vaoder, ik het ’t hêêlemael verkeerd gedaen, ik ken aaigelijk je zeun nie meer weze, lae me maor knecht worre bij jou’. ‘Kwañ !’ zee die en hij rees op en gong trug.

verloren zeun

Z’n vaoder sting op de wurref te kijke en zag ‘m gunterwaid ankomme. Hij kreeg traene in z’n ôôge en hij draofde naer ‘m toe, viel ‘m om z’n nek en ze gavve mekaor een zoen omdan ze zôô blij wazze dan ze mekaor weer zagge.

En z’n zeun zee teuge ‘m : ‘Vaoder, ik het ’t hêêlemael verkeerd gedaen, ik ken aaigelijk je zeun nie meer weze, lae me maor knecht worre bij jou’. Z’n vaoder zee teuge z’n maaid : ‘Breñg glijk z’n sondagse pakkie en laet ‘m dat antrekke. Lae me een fêêst maoke en een jong bêêssie slachte ! Want ik doch da m’n zeun dôôd was maor hij is trug. We wazze ‘m kwijt maor we hewwe ‘m weer gevonge’. En ze gonge fêêste.

D’n ouwste jonge warkte opt land en toen die bekant thuis was hoorde die een dot herrie en zag ze dááñse. Hij vroog an een knecht watter an de hand was. En die zee teuge hum : ‘Je broer is trug en je vaoder het een jong bêêst geslacht’. Hij wier dul van nijd en wou nie naer binne. Z’n vaoder kwam uit d’n huis en toen zee die : ‘Joh, komp p’r bij’. Maor hij zee teuge z’n vaoder : ‘Kep hêêl m’n leve lang voor je gewarkt, ik bin nooit uit te band gespronge maor voor mijn hebbie zellufs nog gêên gaait geslacht om mimme maots te kenne fêêste. Maor nou die klaainste trug is die alles d’r deur gejooge het mit wijve en drank nou hebbie voor ZIJN een jong bêêssie laete slachte’. Maor z’n vaoder zee teuge ‘m : ‘Joh jij bin altijd bij mijn geweest en al wa van mijn is, is ok van jouw. We motte blij zijn want we doche dattie dôôd was maor hij is trug en hij leeft’.

Vertaling 21-11-2007 met dhr. H. van Hal (1933), dhr. J. Stolk (1944) en drs. S. de Vos (1979)  

Hier kunt u horen hoe deze gelijkenis klinkt in het oud Rezoors, voorgedragen door drs. S de Vos.