Rezoordse gedichten uit de bundel Groeten uit Ridderkerk.
De Straatweg.
Napoleon was klein van stuk
maar groot van daden
de zandweg in Rijsoord moest verdwijnen 
de koninklijke straatweg zou verschijnen
Een goede verbinding
tussen Rotterdam en Dordt
was de drijfveer
van deze keizerlijke heer
de reistijd werd zo ingekort
Geen rijtuig bleef meer steken
een prima verbinding zo is gebleken
Napoleon en zijn woord
werkte mee aan de geschiedenis
van Rijsoord
Elly Mans †
De molen van Rijsoord.
In het mooie open land
staat een molen van stand.
Korenmolen ‘De Kersenboom’
stond eerst aan de Ouwendijk.
Door bebouwing en de vele bomen
moest er aan deze plek een einde komen.
De wieken draaiden niet meer op volle kracht
daarom is hij toen naar de Waalweg gebracht.
Fier in de wind staat de molen nu aan de Waal
koren maalt hij nog steeds voor ons allemaal.
Emmy Mulder
Kerk over de brug.
Zo noemt men namen
in de volksmond
hier wordt gebeden 
ja en amen
velen komen hier samen
Een prachtig gebouw
in het groen
iedereen zou daar
zeker een gebedje willen doen
Op zondag komen Rijsoordenaars
over de brug
aan het einde van de dienst
gaan ze ook weer terug
Er wordt ook voor jou gebeden
een troostrijk woord
wordt in heden en verleden
door dorpelingen gehoord.
Elly Mans †
Molen De Kersenboom.
Wekelijks bezocht ik de molen
ik was nog kind
de molenaar
was een vrind
In het kippenhok 
raapten wij warme eitjes
en dan de molen beklimmen
tot in de nok
Daar ontdekte ik
hoe dat allemaal kon
ik zag de tandwielen draaien
begreep toen alles
van het waaien
van wieken op de wind
met de gedachten van een kind
De molen werd een mooi verhaal
in een kinderleven sprak
hij tot mij een duidelijke taal
Elly Mans †
Lancaster Monument.
Vrede, vrijheid, voorspoed
heeft de mens
hoog in het vaandel staan
daarvoor is menig strijd gevoerd
want vrijheid is het grootste goed
Ook de bemanning van
de Lancaster
die hier haar
laatste rustplaats vond
kwam om met één gedachte
alles geven voor de vrijheid
Wij staan hier stil
bij hen die vielen
dankbaar voor
wat zij hebben gegeven
zij gaven hun toekomst
en hun aardse bestaan
opdat wij in vrede en vrijheid
door het leven kunnen gaan
Nooit mogen wij vergeten
het grootste offer
door hen gebracht
met gevaar voor eigen leven 
in die stille donkere nacht
Vertel het door aan onze kinderen
van geslacht op geslacht
opdat deze helden
tot in lengte van dagen
met eerbied worden herdacht
Leen van Geenen
HET DORP AAN DE WAAL.
Al eeuwen lang stroomt door Rijsoord
De Waal van de Oude Maas tot aan de Noord,
totdat heer Jan de beslissing nam
de Waal af te sluiten als Heer Jans dam.
Ook in het Oosten kwam een dam,
die de doorvaart van de Waal ontnam.
Het vlasvervoer werd zo gestoord,
want vlasverwerking was Rijsoord.
Een heel nieuw tijdperk brak er aan,
van Pruimendijk tot aan de Zwaan. 
Veel nieuwbouw kwam er langs de Waal,
het aanzien veranderde totaal.
Gelukkig werd de Waal gespaard,
juist voor Rijsoord is dat veel waard.
Rust, varen of schaatsplezier,
zo’n plek is er alleen maar hier.
Theo van der Linden
De Waal.
Droomdorp
weerspiegeld
in woelig water
Dromen voor nu 
en later
Een reiger op de steiger
op zoek naar verse vis
Wollige wolken en zon
gezien in de spiegel
die het water is
Wie droomde
hier niet zijn dromen
langs de rand van het riet
over latere liefde
of gedachten van:
“waarom ik niet?”
Kunstenaars beminden
de Waal
weerspiegeld
in het late licht
Schilderijen
gaven dit vlasdorp
een gaaf gezicht
Dromen kunnen altijd duren
het water in Rijsoord
zal steeds opnieuw
de beelden versturen
Elly Mans †
De Vlasjongen – Seizoensgewijs.
De vlasjongen kleurt mee met zijn omgeving
elk seizoen heeft zijn eigen beleving.
In de winter tussen rozenbottels en afgevallen blad 
de sneeuw en de vorst maken het dan spiegelglad.
In het voorjaar vind je hem tussen bloeiende bomen
alles wordt groen, een feest om er te komen.
En wordt het zomer dan bloeien er rozen
ja, zijn plek is met zorg gekozen.
In de herfst gaat het blad aan de bomen verkleuren
wat een wonder dat je ieder jaar ziet gebeuren
dat de natuur verandert in de seizoenen
rond de vlasjongen en in de plantsoenen.
Emmy Mulder
Verwant.
Op weg van knooppunt naar knooppunt
met af en toe een rustpunt
kijk ik om me heen
en verwonder me bij elk volgend punt
Zo veel groen in Ridderkerk
nog zoveel ruimte om me heen
Hier en daar wat landerijen
zelfs in de Randstad nog alleen
Verwant aan Ridderkerk en Rijsoord
generaties hier gewoond en geleefd 
is voor mij Rijsoord
een plaatsje dat nog steeds bekoort
Met de Waal als middelpunt
en de molen als herkenningspunt
fiets ik door Rijsoord
van punt naar punt
Toos van der Linden
De vlasjongen.
Wie durfde hem van zijn sokkel te halen
Rijsoord was in rep en roer
Wie ging die schade betalen
echt brons, zo heerlijk stoer
Vroeger werkte hier iedereen in het vlas
de geschiedenis van Rijsoord
staat of valt met dit gewas
het werd door de vlasjongen verwoord
Rijsoord nam het initiatief
voor een beeld van staal 
geen plaats meer voor rover of dief
hij is er weer, de vlasjongen en zijn verhaal
Elly Mans †
Molen van Rijsoord.
Als ik nu naar de molen kijk
denk ik weer aan de Ouwendijk,
want vlak daarbij ging ik op school,
zag dan de molen van de Kool.
Dagelijks maalde hij het graan
en heeft dat jaren lang gedaan.
Na het sluiten van de deuren,
moest wel onderhoud gebeuren.
Een buurman, hij was timmerman,
die repareerde nu en dan.
Toen er wieken gingen breken,
leek het draaien wel verkeken.
Rondom de molen werd gebouwd,
wat de windvang tegenhoudt.
Als monument een grote zorg, 
een stichting opgericht als borg.
Verplaatsen waar men toen aan dacht,
herstellen weer in volle pracht.
Veel inzet ging ermee gepaard,
verhuizing was het zeker waard.
De Waalweg aan de overkant,
met bloemen rondom korenland.
De molen die eerst leek verloren,
draait nu weer daar en maalt het koren.
Theo van der Linden
Rezoord.
Rijsoord, het dorpje aan de Waal
mooi gelegen en authentiek gebleven 
waar het leven nog kabbelt
aan de oever van de Waal
Niet in een stroomversnelling
maar leven in een rustig bestaan
Het dorpje met een schilderachtig verleden
waar kunstenaars verbleven
en met een echte dichtersclub in het heden
Het dorp waar de nering bloeide
van slager, olieboer en kruidenier 
van melkboer tot een scharensliep 
het was er allemaal
voor de mensen van hier
Het dorp waar de tijd leek stil te staan
moest meegaan en paste zich aan
aan een veranderende tijd
Winkels verdwenen één voor één
de mensen bleven
zij hielden van dit leven
Het leven in een dorpje aan de Waal
een dorp met een rijk verleden
meegenomen in het heden
Toos van der Linden
Museum Johannes Post.
Nu geen hollende voetjes
maar soldaten in mijn klas
nu is het een museum
nadat het mijn school was
De kastanjeboom
daar speelden wij omheen
hij staat er nu nog
maar helemaal alleen
De boom kreeg gezelschap
Generaal Winkelman is nu zijn compaan
weliswaar van brons
maar iedereen ziet hem staan
De verdediging van ons land
moeten wij nooit vergeten
met verhalen en films
komt u dat hier te weten
U kunt reizen in een tijdmachien 
naar de maan of Delft
of de haven van Antwerpen misschien
Een rondvaart over de Waal
het kan hier allemaal
Elly Mans †
De Mauritsweg.
Als kind ging ik met mijn moeder
in de bus gezeten
langs de Waal gereden
naar het dorpje Rijsoord
naar mijn opoe, toen nog zo geheten,
en mijn opa op bezoek
Een huisje aan de Mauritsweg
een eigen groentetuin
mijn opoe breiend in de hoek
ook tijdens het bezoek
Hun leven was Rijsoord
de mensen daar
ze kenden ze nog allemaal maar
de tijd heeft alles weggetikt
Hun huisje staat er nog
gerenoveerd en prachtig opgeknapt
Soms fiets ik daar en denk aan ze
aan hun leven, hun problemen groot en klein
Als kind vond ik het fijn
met mijn moeder in de bus
het was voor mij een hele reis
Nu zelf de leeftijd van mijn voorgeslacht
denk ik aan ze
aan hun “struggle for life”
maar altijd weer blijft
de gedachte aan de bus,
de Waal, mijn moeder
Die gedachte blijft
mijn leven lang
En ik voel ook weer vaak de hang
naar vervlogen tijden
van kind zijn en van alles nieuw
van blij zijn om een reisje met de bus
Toos van der Linden
Dorpsherinneringen ‘Rezoord’.
Van vroeger is nog veel bewaard,
soms met knipsels, foto’s of een kaart.
‘De Schalk’, de Waal of ’Pijpenben’
zijn toch plaatjes die ik zo herken.
In ‘t vlas hadden veel mensen werk,
er was een bakker en slager van eigen kerk.
Ik wist precies nog van de klas,
wie toen het leukste meisje was.
Ik heb dat jochie nog gekend,
nu groot gegroeid als een flinke vent
Als kind speelde ik op straat,
knikkeren, tollen of kattekwaad.
Veel tuinbouw ging nog met de hand,
de jeugd plukte bonen ‘ in het land’.
Toch waren we tevreden toen, 
met je klomp of laars als voetbalschoen.
Speeltuin, ‘Plantsoentje’, ‘Achter an’,
daar zie je niets meer van.
De Zwaan, Straatweg of ‘Ouwe dijk,’
sommige veranderd in een eigen wijk.
Nieuwbouw kwam er in de plaats,
mooi voor de één, voor de ander dwaas.
Ik zie ‘het toen’ in ‘het heden’,
dat maakt gelukkig of ontevreden.
En langs de snelweg van ’t leven, 
denk je waar is de tijd gebleven.
Het dorp zoals het was is verleden tijd,
gebleven is de saamhorigheid.
Toch heeft dit alles ons geleerd,
soms is het goed, soms verkeerd!
Theo van der Linden
